تأثیر آموزش اخلاق حرفه‌ای به روش مبتنی بر مورد بر حساسیت اخلاقی دانشجویان پرستاری: یک مطالعه کارآزمایی بالینی

پیش‌زمینه و هدف: دانشجویان پرستاری که پرستاران آینده می‌باشند بزرگ‌ترین گروه ارائه‌کننده مراقبت سلامت می‌باشند و نقش حیاتی در مراقبت‌های بهداشتی خواهند داشت، بنابراین با توجه به اهمیت شغلی و موقعیت اجتماعی خویش، باید در کنار شایستگی‌های بالینی، شایستگی‌های اخلاقی هم برای ارائه مراقبت مناسب و حرفه‌ای داشته باشند. بدین منظور این پژوهش باهدف تعیین تأثیر آموزش اخلاق به روش مبتنی بر مورد بر حساسیت اخلاقی دانشجویان پرستاری دانشکده پرستاری و مامایی ارومیه در سال 1395 انجام گرفت. مواد و روش کار: در این مطالعه کارآزمایی بالینی، 73 نفر از دانشجویان پرستاری که واحد اخلاق را نگذرانده بودند، به‌صورت تمام شماری انتخاب شدند. با استفاده از جدول اعداد تصادفی به دو گروه یادگیری مبتنی بر مورد (37 نفر) و گروه سخنرانی (36 نفر) تقسیم شدند. قبل از شروع مداخله پیش‌آزمونی از هر دو گروه با استفاده از پرسشنامه حساسیت اخلاقی لوتزن به عمل آمد. آموزش اخلاق در هر دو گروه به مدت دو ماه و نیم انجام شد. محتویات آموزشی در هر دو گروه یکسان بوده و تنها تفاوت در نوع روش آموزشی بود. یک ماه پس از اتمام مداخله، پرسشنامه حساسیت اخلاقی مجدداً توسط دو گروه تکمیل شد. داده‌ها توسط نرم‌افزار آماری (v. 16.0, SPSS Inc., Chicago, IL, USA) spss 16 و آزمون‌های آماری تی مستقل، تی زوجی و کای دو مورد تجزیه‌و‌تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: قبل از مداخله تفاوت آماری معنی‌داری ازنظر میانگین نمره حساسیت اخلاقی بین دو گروه مداخله و کنترل وجود نداشت (22/0=p)، اما بعد از مداخله، میانگین نمره حساسیت اخلاقی در گروه مبتنی بر مورد نسبت به گروه سخنرانی به‌طور معنی‌داری افزایش یافته بود (04/0= p). بحث و نتیجه‌گیری: آموزش اخلاق به روش مبتنی بر مورد در مقایسه با روش سنتی در ارتقاء حساسیت اخلاقی دانشجویان پرستاری مؤثرتر می‌باشد و ارتقای حساسیت اخلاقی عامل اصلی تأثیرگذار در ارائه مراقبت‌های بهتر پرستاری می‌باشد. بنابراین پیشنهاد می‌شود از این ‌روش در آموزش اخلاق حرفه‌ای استفاده گردد.